რა უფრო საშინელია იყვე მარტო ცარიელ სახლში თუ იყვე ადამიანის გვერზე და გრძნობდე თავს მარტოდ?გახდე პარალელური ხაზი,ხაზი რომელიც არასდროს არ გადაკვეტს მეორეს?და როცა დადგება მომენტ რამის თქმის მიხვდები რომ რომელიღაცა ერთ-ერთი კარებისკენ მიუთითებს უსიტყვოდ.და მერე აცნობიერებ რომ..ბევრჯერ მიფიქრია რაა სრული მარტოობა და პასუხი და შეგრძნება ეხლა მოვიდა ,ეხლა მოვიდააა.იცი რაა მარტოობა როცა იდუღებ ყავას და იცი რომ დღეს ვერ დაიძინებ,როცა ზიხარ მარტო და საკუთარ თავს ეკითხები რატომ მე? კითხულებ მარტო იმიტომ რომ მეტი კითხვა აგარ გაწუხებს!.მარტოობა. როცა შენ კითხვაზე არავინ გპასუხობს,შენ კი იმეორებ და იმეორებ ,მერე ეცემი და ტირიხრ სანამ კიდევ ძალა შეგწევს სანამ შეგიძლია იტირო.მერე დგება სიწყნრე..მდუმარება შენს გარშემო და მარტობას უხარია ის იღიმება და შენ ცუდად ხარ!შეეცდები სამყაროს გაუღიმო იმედიანად ,მაგრამ ისიც ზურგს შეგაქცევს, და ისევ ბრუნდება კითხვა რატომ ?რატომ?რატომ მე?და პასუხი არ ჩანს!დღეს კიდევ ერთხელ მივხვდი და დავრწმუნდი ამ ქვეყანაზე მარტოები მოვდივართ და მარტოები წალავთ...იმდენად ხშირად ვფიქრობდი მომავალზე.ვაწყობდი გეგმებს ,ვისრულებდი მიზნბს რომ აწმყოთი ცხოვრება დამავიწყდა,ეხლა ვხვდები რომ სინამდვილეში მე არც მომავლით ვცხორობ და არც აწმყოთი.სადღც გავიჩხირე და არ ვიცი სად!
Комментариев нет:
Отправить комментарий